Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Satilmis, Ik heb inmiddels je artikel gevonden. Ik neem het door en als ik dan nog vragen heb, hoor je het wel.
Satilmis, ik wil graag helpen, maar heb meer uitleg nodig. Ik snap er “niets” van.
Mijn systeem is nog altijd gematigd positief. Het Krauzs trading systeem geeft een “buy short” signaal.
Ik gok op “neutraal”. Morgen gok ik op 335,09
en Chel, proficiat, zet hem op.
Deze morgen (=3 oktober 2010) luisterde ik naar het radionieuws van acht uur. Daar hoorde ik dat China in Griekenland gaat investeren. Ze zullen overheidsschuldpapier opkopen en een grote industriële bestelling doen.
Zoals gewoonlijk, raad ik aan andere bronnen te raadplegen, want ik ben noch de mooiste, noch de slimste luisteraar. Maar nadenken probeer ik wel doen, op zijn minst doe ik alsof.
Ik bedacht dat de euro nu al een tijdje aan het stijgen is tegenover ongeveer gelijk welke munt én tegenover goud en zilver, hoewel die in dollars uitgedrukt hoge toppen scheren. Nu weten wij de vermoedelijke reden.
Wat ziet de Chinees in Europa? Want als zij er zelf geen voordeel bij doen, zullen zij zeker Europa zeker niet helpen. Europa creëert toch ook geld uit het niets om overheidsschuld te financieren, net als de VS en Japan?
Het grote verschil tussen Europa enerzijds en Japan en de VS anderzijds is dat de verschillende euro-landen elk minstens de intentie hebben de overheidsschulden in de hand te houden en naar “aanvaardbare” niveau’s terug te dringen. De laatste in de rij is Frankrijk die besparingen aankondigde, als ik goed ben geïnformeerd.
De Chinezen hebben dus niet zo’n groot probleem met monetaire verruiming, maar meer met uit de hand lopende overheidsschulden, als mijn redenering klopt. En dat is juist de grote fout die Japan al twintig jaar maakt en die de VS nu maken. Ze stimuleren wel, maar besparen niet.
Ze geven hun grieppatiënt wel een aspirine, maar laten hem in de kou staan.
De dollar wordt oud (persoonlijke bedenkingen)
De dollar en oud worden, het lijkt hetzelfde proces te zijn. Al van in mijn twintiger jaren zeg ik geregeld: “oud worden, doe je als je jong bent”. Nu geeft mijn vrouw deze woorden door aan mijn dochter. Het heeft weinig effect op haar levenshouding.
Hoewel je soms door een ongeval een plotse dood kan sterven, worden de meeste mensen oud. Wij, mensen, kunnen het verouderingsproces enkel vertragen, niet tegen houden.
Een centrale bank én de overheid samen kunnen het verouderingsproces van hun munt tegenhouden, zelfs omkeren in een verjongingskuur. Daartoe zijn er aantal wondermiddeltjes voorhanden.
Het belangrijkste wondermiddeltje is de beheersing van de overheidsschulden door middel van een doordacht beleid in verband met de overheidsuitgaven. Aangezien de overheid de grootste economische factor is, zal zijn beleid ook de grootste invloed hebben.
Het tweede middeltje is geldhoeveelheid beheersen. In de praktijd betekent dit dat privé-krediet enkel op een verantwoorde wijze wordt verstrekt. Vroeger was er het adagio dat je enkel krediet kon krijgen als je het niet nodig had. Jammer, maar dat moet terugkeren. Krediet toestaan voor de aankoop van paar sportschoenen, is het begin van het einde. Hypothecair krediet waarbij de gevolgen zich pas vijf jaar later manifesteren, is het einde van het begin. Hoe controversieel het ook klinkt, als geld een zaak van de overheid is, waarom is krediet geen zaak van de overheid, maar van privé-instellingen, die zich zo ver wagen dat moeilijkheden niet kunnen uitblijven?
Het derde middeltje is het mogelijk maken van economische activiteit. Volgend grapje maakt het duidelijk, maar is al lang achterhaald, vrees ik. Een Amerikaan en een Vlaming wedden wie het eerst een huis kan bouwen. Exact een jaar later krijgt de Vlaming bericht dat de Amerikaan zal verhuizen. De Vlaming antwoord “Nog vijf papieren en zeventien officieële stempels en ik kan de eerste steen leggen.”
Hoe wil je @#^{}$* de economie bloeiend houden, als je ze verstikt met veel te veel regeltjes?
Een volgend wondermiddeltje is de onderliggende waarde van je munt. Hoe kan je het waar maken dat een waardeloos papiertje, kunstig bedrukt met inkt, zo’n grote waarde krijgt? Enkel en alleen, omdat mensen de kunstmatige waarde van het papiertje als “echt” ervaren. Waarom heeft iedereen een radio gekocht? Omdat er radio-uitzendingen zijn die mensen willen horen. De radio-uitzendingen zijn de onderliggende waarde, waardoor het radiotoestel een “echte” waarde krijgt. Ooit heeft de bevolking belasting betaald op het bezit van een radio. Dezelfde redenering kan je doortrekken voor een GPS bijvoorbeeld.
De onderliggende waarde van een munt kan uit tastbare en niet-tastbare waarden bestaan. Een radio-uitzending was voor de gewone man gedurende generaties niet tastbaar. Een niet-tastbare onderliggende waarde van geld zou kunnen zijn dat je het kan opsparen, zonder angst dat je er later minder mee kan doen dan nu. Edelmetalen in bezit van de overheid zijn dan weer voorbeelden van tastbare waarden.
Eigenlijk moet de overheid even creatief worden als sjageraars in verband met het creëren van tastbare en niet-tastbare waarden. Elke grondstof kan een tastbare waarde zijn, elke ontwikkeling van geavanceerde kennis een niet-tastbare.
Dat brengt ons bij weer een fantastisch wondermiddeltje: het menselijke brein. Zorg dat je slimste mensen blijven. In de zestiende eeuw ontvluchtten de slimste mensen het tegenwoordige Vlaanderen, om zich te vestigen in het huidige Nederland. Dat gebeurde door de godsdienstoorlogen. Niet geheel toevallig was dat de start van de grootste economische bloeiperiode van Nederland. Het is niet moeilijk één van de oorzaken daarvan te begrijpen. Het aantal slimme mensen in het land verdubbelde op een heel korte periode.
Dat toont aan dat je eigenlijk verder moet denken dan je neus lang is, behalve dan als je Sidonia uit de Suske-en-Wiske-boekskes zou zijn. Dat komt omdat het één met het andere is verbonden.
Dat is ook de reden waarom een munt kan “oud” worden. Beetje per beetje kan je het toedienen van de wondermiddeltjes verminderen of vervangen door het toedienen van vergif. Niemand die het merkt, tot er zoveel gif in het muntstelsel zit, dat een ontgiftingsproces en het toedienen van de wondermiddeltjes, zoveel pijn doet, dat je liever blijft gif nemen tot je er bij neer valt.Bernanke vertelt de waarheid: De Verenigde Staten is aan de rand van de financiële afgrond.
Gisteren hield de Federal Reserve voorzitter Ben Bernanke een toespraak voor de de jaarvergadering van de Rhode Island Public Expenditure Council in Providence, Rhode Island. In de toespraak, waarschuwde hij voor de huidige toestand van de overheidsfinanciën. Zijn conclusie is dat de situatie nijpend en “onhoudbaar” is.
Het is opmerkelijk dat de mainstream media geen aandacht hebben gegeven aan deze toespraak. Ik herhaal wat de centrale bankier van de Verenigde Staten zegt in zijn eigen woorden:(Naar best vermogen vertaald. “Ik” in het verhaal is niet de vertaler.)
Laat me terugkeren naar de kwestie van houdbaarheid van de begroting op langere termijn. Zoals ik heb besproken, laten de prognoses van het CBO en anderen toekomstige begrotingstekorten en schulden zien die stijgen voor onbepaalde tijd, en dat aan voortdurend hoger tempo. Voor alle zekerheid zijn projecties tot op zekere hoogte slechts hypothetische oefeningen. Bijna per definitie, zullen onhoudbare trajecten van tekorten en de schulden nooit echt transpireren, omdat de schuldeisers nooit zouden bereid zijn om aan een land te lenen waar de fiscale schuld ten opzichte van het nationaal inkomen stijgt zonder beperking. Herbert Stein, een verstandige econoom, zei ooit: “Als er iets niet eeuwig kan doorgaan, zal het stoppen.” Hoe dan ook, voldoende fiscale aanpassingen om de federale begroting te stabiliseren zullen zeker op een bepaald ogenblik gebeuren. De enige echte vraag is of deze aanpassingen zal plaatsvinden door middel van een zorgvuldig en bewust proces dat de prioriteiten afweegt en mensen genoeg tijd geeft zich aan te passen aan veranderingen in de regeringsprogramma’s of het fiscaal beleid, of dat de noodzakelijke budgettaire aanpassingen er zullen komen als een snelle en pijnlijke reactie op een dreigende of daadwerkelijke fiscale crisis.
Nooit zal een centrale bankier meer expliciet toegeven dat de financiële situatie van zijn land zo nijpend is, dat het zou kunnen op elk gewenst moment kan mislopen. Hier volgt meer uit Bernanke’s opmerkelijke toespraak:
De recente diepe recessie en het daaropvolgende trage herstel heeft ernstige budgettaire druk veroorzaakt, niet alleen in veel huishoudens en bedrijven, maar ook bij de overheden. Inderdaad, in de Verenigde Staten, worstelen de overheden op alle niveaus niet alleen met de korte termijn effecten van de economische zwakte, maar ook met de druk die op langere termijn wordt gegenereerd door de noodzaak om de gezondheidszorg en pensioenen veilig te stellen voor een vergrijzende bevolking. Er is geen omweg, deze uitdagingen vereisen van beleidsmakers en publiek om een aantal zeer moeilijke beslissingen te nemen en zekere offers te accepteren. Maar de geschiedenis maakt duidelijk dat landen die voortdurend boven hun middelen uitgeven, tragere groei in inkomens en de levensstandaard lijden en gevoelig zijn voor een grotere economische en financiële instabiliteit.
Begrijp nu ook dat hij waarschuwt dat het niet alleen de federale overheid financiële problemen heeft, maar ook staten en lokale overheden:
Hoewel de staten en lokale overheden geconfronteerd worden met aanzienlijke budgettaire uitdagingen, zal mijn primaire focus vandaag liggen bij de federale begrotingssituatie en de economische consequenties daarvan.
Ziet Bernanke een tsunami toeslaan of wat? Vervolgens zette hij dingen in historisch perspectief:
De budgettaire situatie van de federale overheid is aanzienlijk verslechterd in de afgelopen twee boekjaren, met een begrotingstekort gemiddeld 9,5 procent van het nationaal inkomen in die tijd. Ter vergelijking, het tekort was gemiddeld 2 procent van het nationaal inkomen voor de boekjaren 2005 tot 2007, voorafgaand aan het begin van de recessie en financiële crisis. De recente achteruitgang was grotendeels het gevolg van een scherpe daling van de belastinginkomsten als gevolg van de recessie en het daaropvolgende langzame herstel, alsmede door verhogingen van de federale uitgaven die nodig zijn om de recessie te verzachten en het financiële systeem te stabiliseren. Als gevolg van deze tekorten, is de geaccumuleerde federale schuld, gemeten ten opzichte van het nationale inkomen, gestegen tot een niveau dat niet meer gezien is sinds de nasleep van de Tweede Wereldoorlog.
Daarna bespreekt hij de verslechtering van de economie en de problemen die ontstaan:
Voorlopig is het begrotingstekort gestabiliseerd en, zolang de economie en de financiële markten blijven herstellen, zou het moeten verkleinen opzichte van het nationaal inkomen de komende jaren. Economische voorwaarden bieden weinig ruimte voor vermindering van de aanzienlijke tekorten het komende jaar of twee, ja, voortijdige strakker begrotingsbeleid kan het herstel in gevaar brengen. Voor de middellange en lange termijn, echter, is het verhaal helemaal anders. Als het huidige beleid behouden blijft en onder de redelijke aannames over economische groei, zal de federale begroting in de komende jaren in een onhoudbare situatie terecht komen, waarbij de verhouding van de federale schuld, aangehouden door het publiek, ten opzichte van het nationaal inkomen stijgt met een toenemende snelheid. Als de staatsschuld groeit, stijgt bovendien ook de bijbehorende rente, die op zijn beurt zal leiden tot een verdere stijging van de verwachte tekorten. Verwachtingen van de grote en toenemende tekorten in de toekomst zouden huidige huishoudelijke en zakelijke uitgaven kunnen hinderen, bijvoorbeeld door het verminderen van het vertrouwen in de langere termijn vooruitzichten voor de economie of door toenemende onzekerheid over de toekomst van de belastingdruk en de overheidsuitgaven en dus het herstel tegenhouden. Bezorgdheid over de lange termijn fiscale positie van de regering kan ook belemmerend werken voor de flexibiliteit van het fiscale beleid om te reageren op de huidige economische omstandigheden.
Dan, vertelt hij ons hoe krachtig de negatieve trends zijn en hoe de vergrijzing van de bevolking en ObamaCare het nog erger gaat maken:
Onze fiscale uitdagingen zijn vooral ontmoedigend ,omdat ze meestal het product zijn van krachtige onderliggende trends, niet op korte termijn of tijdelijke factoren. Twee van de belangrijkste drijvende krachten zijn de vergrijzing van de Amerikaanse bevolking aan een tempo die sterker zal worden in de komende decennia als de babyboomgeneratie met pensioen gaat, en de snel stijgende kosten van de gezondheidszorg. Als de behoeften aan gezondheidszorg van de vergrijzende bevolking vergroten, de federale gezondheidszorg programma’s op schema liggen is het veruit de grootste bron van de budgettair onevenwichtig op de langere termijn. Inderdaad, het Congressional Budget Office (CBO) die de federale uitgaven voor de gezondheidszorg programma’s (hoofdzakelijk Medicare en Medicaid) ten opzichte het nationaal inkomen toetst, voorspelt dat de kost zal verdubbelen in de komende 25 jaar en nog altijd aanzienlijk zal verder stijgen, en dat … de veroudering van de Amerikaanse bevolking ook op de inkomsten van sociale zekerheid zal wegen, zoals het aantal werknemers dat belastingen betaalt trager stijgt dan het aantal uitkeringsgerechtigden in het systeem. Dit jaar zijn er ongeveer vijf personen in de leeftijd tussen 20 en 64 voor elke persoon van 65 jaar en ouder. In 2030, als de meeste babyboomers met pensioen zijn gegaan, is deze verhouding naar verwachting afgenomen tot ongeveer 3, en het kan later nog verder dalen als de levensverwachting blijft toenemen. Over het geheel genomen is de verwachte druk op de begroting in verband met Sociale Zekerheid aanzienlijk kleiner dan de druk in verband met de federale gezondheidsprogramma’s, maar ze sis nog steeds een belangrijke uitdaging voor beleidsmakers.
Dan waarschuwt hij terug dat de financiële puinhoop ook op de staats-en lokaal niveau bestaat:
Dezelfde onderliggende trends die invloed hebbe op de federale financiën zullen ook aanzienlijke druk uitoefenen op de staats- en lokale begrotingen, zoals organisaties als de uwe hebben geholpen dat te benadrukken. In Rhode Island, net als in andere staten, zal de pensionering van werknemers, samen met de voortdurende verhogingen van gezondheidszorgkosten er voor zorgen, dat het openbare pensioenstelsel en verplichtingen in de gezondheidszorg steeds moeilijk te betalen zijn. Schattingen van de ongedekte pensioenverplichtingen voor de staten als geheel lopen ver uiteen, maar sommige onderzoekers schatten het bedragl zo hoog als 2000 miljard dollar aan het eind van 2009. Omdat het moeilijk is om medische kosten decennia in de toekomst te projecteren, zijn uitgaven voor pensioenen en gezondheidszorg nog moeilijker in te schatten. Echter, uit een recente schatting blijkt dat nationale overheden een collectieve aansprakelijkheid hebben van bijna 600 miljard dollar voor pensioenvoordelen en gezondheid. Deze voordelen zijn meestal begroot op een pay-as-you-go basis en kunnen dus een aanzienlijke fiscale last betekenen in de komende jaren, als een groot aantal werknemerst met pensioen gaat.
Bernanke komt dan met de boodschap dat het probleem mondiaal is:
Het kan schrale troost zijn, maar de Verenigde Staten is niet het enige land dat fiscale uitdagingen heeft. De wereldwijde recessie heeft een klap toegebracht aan de fiscale positie van de meeste andere geavanceerde economieën, en, zoals in de Verenigde Staten, hun uitgaven voor gezondheidszorg en pensioenen zullen naar verwachting aanzienlijk stijgen in de komende decennia als hun bevolking ouder wordt. Inderdaad, de bevolking van de Verenigde Staten is over het algemeen jonger dan die van een aantal Europese landen en Japan.
Bernanke benadrukt vervolgens opnieuw welke schade dit zal doen aan de economie als geheel:
De slechte fiscale situatie niet aan pakken ons land bloot aan ernstige economische kosten en risico’s. Op de korte termijn, zoals ik heb, kunnen zorgen en onzekerheid over exploderende toekomstige tekorten maken dat huishoudens, bedrijven en investeerders voorzichtiger omspringen met uitgaven, investeringen, en indienstnemingen. Op de langere termijn, zorgt een stijgend niveau van de overheidsschuld ten opzichte van het nationaal inkomen waarschijnlijk voor opwaartse druk op de rentetarieven en dat remt investeringen, productiviteit en economische groei. Grotere overheidstekorten verhogen onze afhankelijkheid van buitenlandse geldschieters, alz het andere gelijk blijven, wat impliceert dat het aandeel van het Amerikaanse nationaal inkomen dat aan rente uitbetaalt wordt aan buitenlandse investeerders zal toenemen in de tijd. Inkomsten die worden uitgekeerd aan buitenlandse investeerders zijn niet beschikbaar voor de binnenlandse consumptie of investeringen. En steeds groeiende kosten voor het onderhoud van een groeiende staatsschuld betekent dat de aanpassingen, als ze komen scherp, kunnen worden en verstorend werken. Bijvoorbeeld grote belastingverhogingen die kan worden opgelegd om de stijgende rente op de schuld te dekken zouden de potentiële groei te vertragen door vermindering van de prikkels om te werken, te sparen, te verhuren, en te investeren.
Hij stelt vervolgens dat we niet weten hoeveel tijd er nog resteert voordat de hel losbreekt:
Het zou moeilijk zijn om de drempel te bepalen waarop federale schuld meer substantiële kosten en risico’s voor de economie van de natie begint te hebben. Misschien bestaat er geen heldere lijn en kunnen de kosten en risico’s min of meer continu groeien als de federale schuld stijgt. Wat we wel weten, is echter dat de dreiging voor onze economie echt is en groeit, wat voldoende reden voor fiscale beleidsmakers moet zijn om een geloofwaardig plan op te zetten voor het beperken van tekorten tot duurzame niveaus op de middellange termijn.
Vanaf nu begint Bernanke een beetje met wishful thinking door manieren te bedenken waarop het Congres de uitgaven in toom kan houden en het fiscale stelsel efficiënter kan maken. Veel succes met dit alles.
Het echt belangrijk deel van Bernanke gedachtewisseling is de eerste helft, waar hij waarschuwt voor een financiële crisis in de nabije toekomst
Mike, proficiat!
Voorlopig volhard ik in de boosheid: het gokje voor morgen is 338,56
De professor heeft ongetwijfeld gelijk wat de korte termijn betreft. In elk geval noteert goud aan de bovenkant van de Bollinger band op dagbasis en boven de Bollinger band op weekbasis. Dat is de reden waarom ik huiverachtig ben om voor een korte rit in goud te investeren. Zilver is nog agressiever buiten de BB getreden.
Wat de lange termijn betreft, heb ik haastig een grafiek gemaakt van tien jaar goudprijs in euro. De afbeelding zegt meer dan duizend woorden.
Attachments:
goud_in_euro_tien_jaar.jpg
goud_in_euro_tien_jaar.jpgGeert, dank. Ik heb het opgeslagen en zal het binnenkort lezen.
Jan, kan je iets meer vertellen over die CFD’s? Ik ben volledige leek, maar ben nieuwsgierig.
U kunt zelf de hefboom instellen waarmee u wilt handelen, 1-Euro per punt, of 10-Euro of 100-Euro of 1000-Euro per punt, u zegt het maar, zolang uw saldo maar toereikend is voor het benodigde onderpand … 😉
U begrijpt het al, hierop kunt u handelen met CFD’s, een mooi alternatief voor opties of voor Futures.Lijkt mij wel wat om meer over te weten.
Het Krausz-trading-systeem geeft op dit ogenblik een “buy short” signaal. Ik ga er niet op in gaan, niet virtueel en niet met echt geld. Ik blijf wijselijk ver weg van de AEX voor het ogenblik.
Cash, wat ik wil zeggen met deze passage is, dat het mij niet zou verbazen dat de AEX verder blijft stagneren of dalen ipv stijgen, zonder dat ik uitsluit dat het zal beginnen stijgen. In elk geval durf ik geen positie op de AEX innemen. Veel te gevaarlijk om mijn vingers er aan te verbranden.
Chel, voorlopig sleept jij het meeste kroeggoeroe titels in de wacht. Proficiat.
Mijn systeem op dagbasis kan bijna niet positiever zijn. Op week basis is het iets minder maar ook positief. De ADX, een cijfer dat de trend representeert, staat op nul op weekbasis. Om een trend te hebben moet die boven de twintig of boven de vijfentwintig staan.
Op dagbasis versmalt de Bollinger band tot 2,73% van de de AEX waarde. Zal er een uitbraak komen? En in welke richting? De Amerikaanse beurs is vrijdag nog maar eens gestegen met een half procent. Opvallend is dat onze AEX niet mee wilt. De CAC40 vertoont duidelijke tekenen van een daling.
Zou dit het begin zijn van einde van de leidinggevende rol van de Amerikaanse beurzen? Of het vooraf in rekening brengen van een aanzienlijke daling van de Amerikaanse dollar? Zou er aanzienlijke inflatie in de US komen, terwijl wij bij ons met rekening moeten houden met een verzwakkende economische activiteit? Het schijnt dat de beurs gewoonlijk zes maanden vooruit “denkt”.
Het zijn slechts een paar ideeën en in een kroeg mag ik die opperen. Niemand die het ernstig neemt.
Mijn prognose voor maandag is terug gebaseerd op wat de grafieken mij nu aan informatie geven. Dat is stijgen. Ik ga maandag daarom voor 338,06
Mike, je hebt het meteen goed gedaan.
Morgen ga ik voor 339,54
Fantastisch Satilmis,
Geen tijd voor uitleg. Voor morgen gok ik op 338,91
Dit is de week van Satilmis.
Ik ga morgen voor 335,03
Satilmis, proficiat, nu beter doen dan Chel, hé?
Nu begint mijn systeem ook te “begrijpen” dat het sentiment is omgeslagen voor het ogenblik. Op dagbasis is er een 50%/50% score.
Ik ga dus terug voor een neutrale gok: 330,40.
opmerking bij grafiek 4 De koers is doorheen de “circle of conflict gegaan. Dat past perfect bij het plaatje waarbij zowat iedereen het even niet meer weet welke richting de koers zal uit gaan.
opmerking bij link “wolk”. Werkt niet.
Chel, jij hebt je verzekerd van de bewondering van al je kroeggenoten, of ze nu drinken of niet. Ook de kroegmadam valt voor jou klasse.
De bollingerband is nog iets smaller geworden. Ze is nu nog 3,7% van de waarde van de AEX. Zou er “iets” op til zijn? En in welke richting?
De domino-score is nu -4 en de beleggersinfoscore staat nu op 61%. De koers zit duidelijk onder de MA20.
Op weekbasis is de situatie geheel tegengesteld. De domino-score staat prachtig op 8 en de beleggersinfo-score op 74%. De eerste steun ligt rond 329 op dagbasis en op 331 op weekbasis.
Het is voortdurend moeilijker vol te houden dat de koers gaat stijgen. In elk geval ga ik nu eerder neutraal worden. Ik ga voor maandag voor een koers van 333,78. Dat is dezelfde slotkoers als vandaag. Dat lijkt mij de meest logische gok als je denkt neutraal te moeten zijn.
